BABAM SENİ UNUTMADIK! UNUTMAYACAĞIZ

Babam rahmeti rahmana kavuşalı aradan tam 2 yıl geçti; tarih 28 Şubat 2018 soğuk bir kış günüydü. Lapa lapa kar yağışının olduğu bir gündü. Erzincanlıların ve sevenlerinin bu denli ne kadar çok olduğunu bu tabiri caizse kara gününde dahi Kazım Erdem ÖZSOY’u yalnız bırakmadılar.
Babam Erzincan’ın çok kıymetli değerlerinden unutulmayan yapı taşlarından birisiydi. Babam hayatı boyunca her zaman Erzincan’a ve Erzincan halkının geleceğine ışık tutan duayen çok vefakâr bir insandı. Kendi menfaatlerini hiçbir zaman düşünmezdi. Kendisine zarar geleceğini bilse dahi hiç geri adım atmazdı. Yeter ki Erzincan’a bir şeyler yapılsın Erzincan’a birşeyler kazandırılsın, hep böyle güzel hasletlerin peşindeydi. Komşu illerden Erzincanın daha iyi daha ileri bir seviyede olması için gazetesinde (ÖZSÖZ) Gazetesinde köşe yazılarında Erzincana ne kadar önem verdiğini yapılması gerekenler için adeta bir rehberlik yapıyordu. Erzincan ve Erzincan halkı herşeyin en iyisine layıktır.

Erzincan için kim bir çivi çaksa Allah ondan bin defa razı olsun derdi. Siyaset ayrımı yapmazdı, hayata objektif bakardı. Herkesin yardımına koşardı, yapılması gerekenleri gücü nisbetinde yardımcı olur, kendisi için kimselerden bir şeyler beklemezdi.
Zamanın valisi rahmetlik sayın Recep YAZICIOĞLU ile birlikte Erzincan’ın bütün köylerini dolaşmışlardı. YAZICIOĞLU rahmetlik babamı çok severdi. Vali Recep YAZICIOĞLU nereye gidecek olsa, babamı yanından hiç ayırmazdı. Babam anlatmıştı hiç unutamıyorum diyordu ki bir yaz günüydü Vali Recep YAZICIOĞLU Kemaliye’ye gidiyormuş babamı da yanlarına almış birlikte kemaliyeye gitmişler. Rahmetlik babam Vali Recep YAZICIOĞLU’nu Kemaliye ye çok yakın olan bizim Yuva köyündeki eve davet etmiş yanlarında da vali beyin haricinde sanırım 7, veya 8 kişi daha varmış o zaman babaannemde sağ hayatta imiş eve gitmişler babaannemde onlara yemek hazırlıyormuş; rahmetlik vali Recep YAZICIOĞLU Babaanneme dönüp diyorki ya anacığım bu oğlun bu kadar adamı aldı yemeğe getirdi bu kadar adamı sen nasıl doyuracaksın diyor! Babaannemde Vali beye diyor ki sayın valim ben elimden geleni yaptım doyan doyar, doymayanda işte çeşme akıyor deyip bir espiri de bulunuyor. Vali Recep YAZICIOĞLU’da kahkahayı basıyor. Bizim Kemaliye tarafı çok misafir perverdir. Misafiri çok severler.
Babam vefat etmeden 3 yıl kadar öncesinde tedavisi için birlikte Malatyaya gitmiştik. Daha sonraları da Trabzon Farabi Hastanesine rutin olarak gidip geliyorduk. Burada tedavi görüyordu aklı başında idi kendisi vefat edene kadar hafızasını hiç kaybetmedi. Yalnız son senelerinde bu Kanser Hastalığı babamın bütün bedenini sarmıştı. Hastalıkta sağlıkta hepsi Allahü tealadandır. Hastalığı verende o, şifasını verende o, Babamla en son tedavi için Trabzondaki Farabi hastanesine gittik gittiğimizin üçüncü günü vefat etmişti. Sanki Dünya başıma yıkılmıştı. Vefatı esnasında kız kardeşimle birlikte yanındaydık. Çok üzüldük o an için inanın ölümüne hiç inanamadım. Beni yanlış anlamayın bir anda babamı kaybetmek bana çok acı geldi. Rahmetlik babamla her trabzona tedavi için gittiğimizde birlikte sağ selamet dönüp geliyorduk. Ama bu kez öyle olmadı. Babam bizleri yalnız bıraktı. Çaresizdim yapacak bişeyimiz yoktu. Allah’ın takdir ilahisi, ve babamın cenazesini Erzincan’a getirdik. Allah mekanını cennet eylesin. Ruhu şad olsun.